به گزارش سرویس اقتصادی کاسب امین ـ درکنار این افزایش تولیدات، مورد دیگری که باید به آن توجه کرد، موضوع اصلاح مصرف است؛ به این معنا که هر کالایی که تولید داخل دارد، از مصرف کالای مشابه خارجی آن بپرهیزیم؛ تا به واسطه این عمل از تولید داخل حمایت کنیم و در نهایت رونق و توسعه‌ تولیدات داخلی و افزایش میزان صادرات آن را محقق کنیم.
اما چه چیزهایی می‌تواند سدی بر سر راه اقتصاد مقاومتی باشد؟
یکی از مواردی که می‌تواند خلاف جهت تصمیمات اقتصاد مقاومتی پیش برود و اوضاع را بدتر کند افزایش میزان واردات است که می‌تواند به مثابه تبری بر ریشه تولید کشور باشد.
موضوع دیگر فرهنگ استفاده از کالای داخلی است اگر همه مردم اتحاد خود را حفظ کنند و در مقابل مصرف کالاهای خارجی ایستادگی کنند و کالاهای ساخت ایران را جایگزین کالاهای خارجی کنند، به مفهوم اقتصاد مقاومتی جامه عمل می‌پوشانند. حال اگر واردات کالایی بالا برود و مردم نیز از این کالاها استقبال کنند نه تنها به خودکفایی و استقلال دست نمی‌یابیم، بلکه روز به‌روز وابسته‌تر خواهیم شد.
یکی از سازمان‌هایی که به صورت مستقیم به تجارت مربوط می‌شود سازمان تجارت جهانی است؛ سازمانی که بنا به دلایلی در حال حاضر، ایران عضو ناظر آن است و عضویت آن در دست بررسی است. یکی از اصول این سازمان کاهش تعرفه‌های گمرکی و بازتر کردن مرزهای کشورها به‌منظور تحقق تجارت آزاد است؛ موردی که اگر کشوری توان استفاده از شرایط آن را داشته باشد می‌تواند به واسطه آن رشد اقتصادی خود را چندین برابر کند.
اما آیا برای ایران در شرایط کنونی مفید است؟
باید گفت با توجه به اوضاع تولید کشور کمی تأخیر در عضویت چیز بدی نیست؛ چرا که وقتی مرزها به‌روی کالاهای خارجی وارداتی باز باشد و از سوی دیگر تولیدات در سطحی نباشد که بتواند با تجارت جهانی رقابتی مثمر داشته باشد، علاوه بر این‌که اوضاع تجارت کشور بهبود نمی‌یابد، روز به‌روز کم رونق‌تر هم خواهد شد. کالاهای کشورمان هرچند که در سال‌های اخیر تولیدات آن بیشتر و بهتر شده اما هنوز هم قیمت تمام شده‌اش بالا و کیفیتش به نسبت کالاهای وارداتی پایین است و حال اگر تعرفه‌های گمرکی را مطابق با قوانین WTO کاهش دهیم نه تنها تولیدات کشور توانایی رقابت با کالاهای خارجی را ندارد بلکه ایران را تبدیل به بازاری برای کالاهای صادراتی کشورهای دیگر می‌کند. از سوی دیگر قوانین و مقررات گات به نوعی است که مواد خام از جمله نفت را شامل نمی‌شود و این یعنی ضرر ایران! اما از جهت دیگر اگر ایران از این شرایط استفاده کند و واردات را به سمت واردات زیرساخت‌های تولید و آنچه تولیدش هزینه بالاتری از وارداتش دارد سوق دهد، عضویت وی به عنوان برگ برنده‌ای در زمینه تولید می‌باشد.
با تمام این‌ها تا وقتی تولیدات ایران توان رقابتی ندارد ورود ایران به این سازمان ریسک بالایی دارد و از سوی دیگر عدم عضویت آن در چنین سازمان فراگیر جهانی به منزله انزوای اقتصادی کشور محسوب می‌شود و برای بقای اقتصاد ایران موردی منفی است.